অবোধ্য

তুমি এতিয়াও চিনা নাই
শব্দৰ পৰিধিত সোমাব নোখোঁজা
মোৰ অসহজ অনুভৱবোৰ
শান্ত দুচকুৰ আঁৰত লুকাই থকা
সৰু-বৰ ঢৌৰে উত্তাল সাগৰখন
উচ্ছল হাঁহিৰে সামৰি থোৱা
অবুজ অসহায় কান্দোনবোৰ

তুমি দেখা নাই এতিয়াও
মোৰ বুকুত কি অস্থিৰতাই বাঁহ সাজিছেহি
কিহৰ কোবাল ধুমুহাই
তচনচ কৰি যাব খুঁজি̀̀̀ছে প্ৰাণচাকি
কি এক মায়াই শুহি নিছেহি
জীয়াই থকাৰ আকুলতা

তুমি মাথোঁ দেখি আছা
মোৰ এক কৃত্ৰিম প্ৰতিচ্ছবি
যি জীৱনৰ কাৰুণ্যক চিনা নাই
যাৰ বাবে ভৱিষ্যত এক অধীৰ অপেক্ষা
দিবাস্বপ্নৰ সাতোৰঙী ৰহঘৰা
আকাংক্ষাৰ সহস্ৰ জোৱাৰে
যাৰ দুচকুত তিৰবিৰ কৰে

মোৰ ছাঁ দেখি ভুল নুবুজিবা
তাৰ আঁৰতে মই যে এক নিস্ব: নিকিন সত্য


১৩/০১/২০১৭