দাপোণত নিজৰ মুখ

স্ফটিকৰ দৰে তোৰ দেহত মোৰ প্ৰতিবিম্ব
নিজৰ দুচকুত চকু থৈ
মুখামুখি হওঁ নিজৰ সৈতে
উদঙাই দিওঁ মোৰ
ভাটিয়ালী সপোণ আৰু আশা
আৰু তাৰ আঁৰতে লুকাই থকা
এবুজ এসাগৰ বিষণ্ণতা
নিজৰ পৰা নিজলৈকে টানি লওঁ
অনুভৱৰ মৌন কোলাহল
তোৰ বুকুৱেদি পাৰ ভাঙি বৈ আহে
হাঁহি-কান্দোন আৰু খং-অভিমানৰ ঢল

তই মুকলি কৰা  বাটেৰে গৈ
নিজৰ মাজতে মগন হওঁ মই
চকুপানীবোৰ মোহাৰি লওঁ
অভিমান সামৰি থওঁ
হাঁহিবোৰ বিয়পাই দিওঁ
চিৰদিন কাষতে ৰোৱাৰ প্ৰতিশ্ৰুতি দিওঁ

বাৰে বাৰে প্ৰমাণ কৰোঁ
আমি যে নিজৰেই চিৰন্তন প্ৰেমিক