আমি

মই ঠিকে আছোঁ

জানো তুমিও ঠিকে থাকিবা

যদিওবা সোণালী ৰ’দজাকে তোমাৰ গালে-মুখে

বিয়লিৰ ৰাগটি সানি যাওঁতে

গোমা পুৱাটোৰে মই প্ৰাত্যহিকতা দোহাৰো

দিনবোৰ মাহত আৰু মাহবোৰ বছৰ হ’লে

লেপটপৰ স্ক্ৰীণৰ পৰা আহি 

আমি বাস্তৱ পৃথিৱীত থিয় দিওঁ

একেলগে আওৰাও জীৱনে ৰচি যোৱা

 সুখ-দুখৰ কবিতা

আমাৰ মাজত যে অৰ্ধ পৃথিৱীৰ দুৰত্ব

 যি অহৰহ ধূসৰ কৰিব খোঁজে

হৃদয়ৰ মৌন গুঞ্জন

নিৰ্মম হাতেৰে আঁজুৰি নিয়ে

ৰ’দাল দুপৰীয়া এটাৰ একান্ত হাবিয়াস

সিৰাই সিৰাই এৰি যায়

অপাৰ বিষণ্ণতা

তথাপিও মই ঠিকে আছোঁ

জানো তুমিও থাকিবা কুশলে

তুমিয়েতো কোৱা একেই থাকিব সকলো

ব’হাগৰ প্ৰথমজাক বৰষুণ

দুচকুৰ সেউজীয়া আশাৰ সোপান

আৰু হিয়াৰ ইকুল সিকুল জুৰাই থকা

আমাৰ ভালপোৱা

এই দুৰত্ব, এই নিৰ্যাস

মাথোঁ এক সময়ৰ পৰিহাস
আমি ঠিকে আছোঁ, ঠিকে থাকিম
চিৰদিন