হেঁপাহৰ এদিন

এক মে', ২০২২। ভেনকুভাৰ মহানগৰীৰ কুইন এলিজাবেথ পাৰ্ক সিদিনা লোকে লোকাৰণ্য। পুৱা ছয় বাজিছেহে। যোৱাকেইদিনৰ দৰে বৰষুণ নাই যদিও ডাৱৰে ওন্দোলাই ৰখা আকাশ। ইয়াত বহুতে ধেমালিতে কোৱাৰ দৰে ভেনকুভাৰ নহৈ বেছ কিছুদিন ধৰি 'ৰেইনকুভাৰ' হৈ আছে!  বান্ধৱী দেবীক উদেশ্যি কিছু আশংকাৰে মই ক'লোঁ,

'বৰষুণ দিলে বৰ দিগদাৰি হ'ব, নহয়?'

'চিন্তা নকৰিবা। আগজাননী মতে অলপ পিছত ৰ'দহে ওলাব লাগে।' তাই মোক ভৰসা দি কথাষাৰ ক'লে যদিও কথাৰ মাজতে নিজৰ জেকেটটো ডিঙিলৈকে টান মাৰি ল'লে।

অলপ লৰি চৰি থাকিলে ঠাণ্ডাৰ প্ৰকোপ কমিব বুলিয়ে মানুহৰ ভিৰ ফালি আগবাঢ়ি গ'লোঁ। দুয়ো পাৰ্কৰ কাষেৰে যোৱা অণ্টাৰিঅ' পথত ভৰি দিলোঁগৈ। সেই পথছোৱাত সকলো গাড়ী-মটৰৰ চলাচল বন্ধ কৰি থোৱা হৈছে। তাৰ সলনি ইমূৰৰ পৰা সিমূৰলৈ ব্যায়াম-জগিং আদিত ব্যস্ত হৈ থকা অলেখ-অসংখ্য মানুহ। আমি দুজনীয়েও তাতে যোগ দিলোঁগৈ।

এই ঠাইৰ পৰাই আজি ভেনকুভাৰ মাৰাথনৰ আৰম্ভণি হোৱাৰ কথা। দিনটোৰ বিভিন্ন সময়ত আৰম্ভ হ'ব পূৰ্ণাংগ মাৰাথন (৪২ কিমি), অৰ্ধ মাৰাথন (২১.১ কিমি) আৰু আঠ আৰু দহ কিমি দূৰত্বৰ দৌৰ। সকলো মিলি আজি ভেনকুভাৰৰ ৰাজপথত ওঠৰ হাজাৰ মানুহে একেলগে দৌৰিব।  

ক'ভিডৰ বাবে যোৱা দুটা বছৰ অনলাইন অনুষ্ঠিত হোৱাৰ পিছত এয়া ভেনকুভাৰ মাৰাথনৰ পঞ্চাছবছৰীয়া বৰ্ষপূৰ্তি। গতিকে এইবাৰ মানুহৰ উৎসাহ-উদ্দীপনা স্বাভাৱিকতে বেছি । চাৰিওফালে কিশোৰৰ পৰা বয়োজ্যেষ্ঠলৈকে ভিন্ন বয়সৰ, ভিন্ন গঢ়ৰ মানুহ। বেছিভাগৰ দেহত দৌৰাৰ পোছাক যদিও কিছুমানে ৰং- বিৰঙী সাজ-পোছাক আৰু টুপী আদিও পিন্ধি আহিছে। পথৰ একাষে পাতি লোৱা অস্থায়ী মঞ্চৰ পৰা আয়োজকৰ অহৰহ ঘোষণা আৰু সংগীত ভাঁহি আহিছে। তাৰ লগে লগে মানুহবোৰৰ হৰ্ষধ্বনি। দুই এজনে তাল মিলাই নাচিছেও। যেন মাৰাথন নহয় আজি এক উৎসৱহে চলিছে। দৌৰৰ উৎসৱ! 

মোৰ পিছে এই মাৰাথনক লৈ যিমান উত্তেজনা, তাৰ সমানে উৎকণ্ঠাও হৈ থাকিল। সঁচাই পাৰিমনে? জীৱনৰ প্ৰথমটো মাৰাথন! ইয়াৰ আগতে কেতিয়াও কোনো দৌৰ প্ৰতিযোগিতাত অংশ লোৱাৰ কথা মনত নপৰে। দৌৰিবলৈ লোৱাইনো কিমান দিন হৈছে! মনত আছে, প্ৰথম কানাডাত ভৰি দি পিছদিনাই এই কুইন এলিজাবেথ পাৰ্কলৈকে আহিছিলোঁ। শৰতৰ মিঠা বতাহজাক গালে-মুখে লৈ এই পাৰ্কৰে ইমূৰৰ পৰা সিমূৰলৈ দৌৰিছিলোঁ। সেই সময়ত কল্পনাও কৰা নাছিলোঁ আঢ়ৈ বছৰৰ পিছত ইয়াৰ পৰাই এদিন জীৱনৰ প্ৰথমটো মাৰাথন দৌৰিম। 

'পাৰিবা, কিয় নোৱাৰিবা? ইমানদিনৰ ট্ৰেইনিঙে কামত নিদিবনে! মাত্ৰ মনত ৰাখিবা, প্ৰথমে লাহে লাহে আৰম্ভ কৰাৰ দৰকাৰ।' মোৰ লগতে সোঁ ভৰিখন আগলৈ দি ব্যায়াম কৰি কৰি দেবীয়ে মোক আশ্বস্ত কৰাৰ চেষ্টা কৰিলে।

দেবী আমেৰিকাৰ। ইয়াৰ আগতে তাই ছান ফ্ৰান্সিছক',  মিচিগান আদি আমেৰিকাৰ বিভিন্ন মহানগৰীত কেইবাবাৰো মাৰাথনত ভাগ লৈছে। গতিকে তাইৰ পৰামৰ্শ মনত ৰখাৰ চেষ্টা কৰিলোঁ। এনেতে আমাক সকলোকে নিজৰ নিজৰ ক'ৰেল বা দলত থিয় দি সাজু হ'বলৈ আহ্বান জনালে। লগে লগে দেবী আৰু মই শাৰী পাতিলোঁগৈ নীলৰঙী ক'ৰেলত।

কুইন এলিজাবেথ পাৰ্কত মাৰাথনৰ আৰম্ভণি

প্ৰায় আঠহাজাৰ মানুহে একেলগে এই অৰ্ধ মাৰাথন দৌৰিব। গতিকে আমাৰ সাম্ভাব্য গতিৰ ভিত্তিত বিভিন্ন গোটত ভাগ কৰি দিয়া হৈছে। একেবাৰে সন্মুখত ক'লা ৰঙী ক'ৰেলত আগশাৰীৰ দৌৰবিদসকল। হয়তো বেছিভাগেই অন্য দেশৰ। বিশ্ব ৰেকৰ্ড গঢ়াৰ আশাত অহা খেলুৱৈ।

প্ৰথম শাৰীৰ পৰা কেইবাফুট পিছত একাদিক্ৰমে মুগা আৰু নীলা ক'ৰেল। দেবীৰ সৈতে তাতে থিয় দি মানুহৰ আলেখ লেখ চাই ৰ'লোঁ। মাজে মাজে ইটো সিটো ব্যায়াম কৰিলোঁ। কিন্তু এই আৰম্ভ হ'ব, এই আৰম্ভ হ'ব বুলি অহৰহ ঘোষণা কৰি থাকিলেও আৰম্ভণিৰ নিৰ্ধাৰিত সময় পাৰ হৈ গৈ থাকিল।

এটা সময়ত ঘোষকে কৈফিয়ৎ দিবলৈ বাধ্য হ'ল,

'আপোনালোকৰ নিৰাপত্তা আমাৰ কাৰণে সকলোতকৈ গুৰুত্বপূৰ্ণ। আমি জানিব পাৰিছোঁ যে মাৰাথনৰ পথত পুলিচে কিছু অনুসন্ধান চলাব লগাত পৰিছে। ভেনকুভাৰ পুলিচে সেউজ সংকেত দিয়াৰ লগে লগেই এই মাৰাথন আৰম্ভ হ'ব।'

আমি উচপিচাই উঠিলোঁ। ক'ত কি হৈছে? পিছদিনাৰ বাতৰি চাইহে গম পালোঁ যে মাৰাথনৰ পথৰ একাষত কিবা এক সন্দেহজনক বস্তু পাই স্বেচ্ছাসেৱী লোকে পুলিচক খৱৰ দিলে। সেয়া পৰীক্ষা কৰি আঁতৰোৱাৰ বাবেই আৰম্ভণিৰ সময়ত সেই বিলম্ব। 

'এয়া আপোনালোকৰ বাবে সোণালী সুযোগ আপোনাৰ আশে পাশে থিয় দি থকা প্ৰতিযোগীৰ জীৱন কাহিনী শুনাৰ।' ঘোষণাটো শুনি দেবী আৰু মই দুয়ো দুয়োলৈ চাই হাঁহি পেলালোঁ।

নাই, ইমান উত্তেজনাৰ মাজত জীৱন-বৃত্ত শুনাৰ কাৰো ধৈৰ্য নাই। তেনেতে অচিনাকি মহিলা এগৰাকীয়ে সুধিলেহি,

'সেই যে চাইন লৈ থিয় দি আছে মানুহবোৰ, তাৰ অৰ্থটো কি জানে নেকি?'

তেওঁৰ দৃষ্টি অনুসৰণ কৰি দেখিলোঁ, ২:০০, ২:১৫, ২:৩০ আদি সময় লিখা একো একোখন প'ষ্টাৰ হাতত লৈ আমাৰ আগে পিছে কেইবাগৰাকী খেলুৱৈ।

'তেওঁলোক পেচাৰ (pacer)। তেওঁলোকৰ গতিত গ'লে আপুনি সেই সময়ৰ ভিতৰতে মাৰাথন সম্পূৰ্ণ কৰিবগৈ পাৰিব।' দেবীয়ে তপৰাই উত্তৰ দিলে।

'অঁ হয় নেকি! জনোৱাৰ বাবে বহুত ধন্যবাদ। মোৰ এয়া প্ৰথম মাৰাথন। গতিকে কথাবোৰ নতুনকৈ শিকিছোঁ।'

'মোৰো এয়া প্ৰথম! আপুনি ২১.১ কিমি দৌৰিবলৈ সাজুনে?' মই যেন তেওঁক নুসুধি নোৱাৰিলোঁ।

'উম..' মানুহ গৰাকীয়ে ওঁঠ কামুৰি কেইটামান মুহূৰ্ত ভাৱিলে। তাৰপিছত ক'লে,

'সাজু বুলি ঠিক ক'ব নোৱাৰোঁ। এতিয়াও ভাৱ হৈ আছে আৰু অলপ ট্ৰেইনিং কৰিব পৰা হ'লে ভাল আছিল।'

'আমাৰো একেই অৱস্থা!' দেবী আৰু মই একেলগে কৈ উঠিলোঁ।

কথাষাৰে মোক অলপ সকাহ দিলে। অনুভৱ কৰিলোঁ, আমাৰ দৰেই বহুতৰে হয়তো একেই উদ্বিগ্নতা, একেই আশংকা।

মাৰাথনৰ আৰম্ভণি (উৎস: BMO Vancouver Marathon)

প্ৰায় এঘণ্টাৰ অপেক্ষাৰ অন্তত এক সুৱদী কণ্ঠত ভাঁহি অহা কানাডাৰ ৰাষ্ট্ৰীয় সংগীত 'অঁ কানাডা'ই যেন মানুহবোৰক সাৰ পোৱাই দিলে। গীত শেষ হোৱাৰ পিছতেই সুহুৰি আৰু নানা হৰ্ষধ্বনিৰ মাজেৰে দৌৰ আৰম্ভ কৰিলে ক'লাৰঙী ক'ৰেলৰ প্ৰতিযোগীসকলে। তাৰ পিছতে আগবাঢ়িল মুগাৰঙী ক'ৰেল। তেওঁলোক যোৱাৰ পাঁচমিনিটৰ পিছতে আমি থিয় দিলোঁগৈ আৰম্ভণিৰ সীমাত। বিভিন্ন দলৰ আৰম্ভণিৰ সময় অগা পিছা যদিও মাৰাথনৰ শেষত আমি নিজৰ চোলাত আঁৰি লোৱা বিবত থকা নম্বৰ আৰু ট্ৰেকিং চিপৰ ভিত্তিতহে প্ৰত্যেকৰে সঠিক সময় নিৰ্ধাৰণ কৰিব।

আয়োজকৰ লগতে আমি সকলোৱে অতীব উত্তেজনাৰে গন্তি কৰিলোঁ,

'দহ, ন, আঠ, সাত, ছয়, পাঁচ, চাৰি, তিনি, দুই, এক!!!'

লগে লগে দৌৰ আৰম্ভ। কুইন এলিজবেথ পাৰ্কৰ পৰা ওলায়ে আমি কেম্বি পথেৰে  ডাউনটাউন অভিমুখে দৌৰিলোঁ। কথা আৰু হাঁহিৰ মাজেৰে কেইবাটাও দল মোৰ কাষেৰে পাৰ হৈ গ'ল। দেবীক ক'লোঁ,

'তোমাৰ দুঘণ্টাৰ ভিতৰতে শেষ কৰাৰ লক্ষ্য যেতিয়া তুমি আগবাঢ়া। মই লাহে লাহে গৈ থাকিম।'

হয়ভৰ দি তাই আগবাঢ়িল। চাই থাকোঁতেই তাই হেৰাই গ'ল সন্মুখৰ বহুতো প্ৰতিযোগীৰ মাজত।

মোৰ লক্ষ্য হ'ল আঢ়ৈৰ পৰা তিনিঘণ্টাৰ ভিতৰত ২১.১ কিমি সম্পূৰ্ণ কৰা। পিছে দুই কিলোমিটাৰমান পাৰ হৈছোঁহে, ভৰি দুখনত বিষ এটা উজাই আহিল। লাহে লাহে তীব্ৰতা বাঢ়ি অসহনীয় যেন হৈ পৰিল। দুয়োখন ভৰি যেন শিলৰ দৰে জঠৰ হৈ গৈছে।দৌৰা দূৰৈৰ কথা, খোজেই যেন আগনাবাঢ়িব এনে ভাৱ হ'ল। মুহূৰ্ততে নানা আশংকাই মোক কাবু কৰি পেলাব খুজিলে। ভালকৈ 'ৱাৰ্ম আপ' নকৰিলে কেতিয়াবা এনে হয় কিন্তু দুয়োখন ভৰিতে এনে তীব্ৰ বিষ আগতে কেতিয়াও হোৱা নাই। 

ডাউনটাউন পোৱাৰ আগতেই বুৰাদ সুঁতি (Burrad inlet) ৰ ওপৰত কেম্বি দলং। সেইখিনি পাওঁগৈ মানে উপায়ন্তৰ হৈ দৌৰাৰ সলনি বাটৰ একাষেৰে খোজ কাঢ়িবলৈ আৰম্ভ কৰিলোঁ। এক কিংকৰ্তব্যবিমূঢ় অৱস্থা। বেছিকৈ হেঁচা দি দৌৰাৰ চেষ্টা কৰিলে ভৰিত আঘাত পোৱাৰ আশংকা। আনহাতে ইমান যা-যোগাৰৰ পিছত মাৰাথনৰ আৰম্ভণিতেই ৰৈ যোৱাৰ হতাশা।

অৰ্ধ মাৰাথনৰ গতিপথ (উৎস: BMO Vancouver Marathon)

ইতিমধ্যে মোৰ কাষেৰে আগবাঢ়ি গৈছে ইজনৰ পিছত সিজন প্ৰতিযোগী। দীঘলকৈ এটা উশাহ টানি ল'লোঁ। নিজকে সোঁৱৰালোঁ, কিয় দৌৰিছোঁ আজি? এই মাৰাথন জানো মোৰ বাবে মাথোঁ এক প্ৰতিযোগিতা?

মাথোঁ পাঁচবছৰ আগেয়ে প্ৰথম দৌৰিবলৈ আৰম্ভ কৰিছোঁ। ইংলেণ্ডত গৱেষণা কৰি থাকোঁতে কামৰ তীব্ৰ হেঁচাই দিনবোৰ পিষ্ট কৰি পেলোৱাৰ সময়ত এদিন প্ৰথমবাৰৰ বাবে দৌৰিবলৈ ওলাই গৈছিলোঁ। দৌৰৰ ছন্দোবদ্ধ গতিৰ লগে লগে সিদিনা যেন মন-মগজুৰ আহ-পাহ বোৰলৈকো সতেজ বতাহ এছাটি সোমাই আহিল। ক্লান্ত দেহ-মন পলকতে সজীৱ হৈ পৰিল। তাৰবাবেই পিছত বাৰে বাৰে দৌৰিবলৈ ওলাই গৈছিলোঁ। 

সেই যে আৰম্ভ হ'ল, তাৰ পিছত দৌৰ হৈ পৰিল মোৰ বাবে সচেতনতা (mindfulness)-ৰ এক অপৰিহাৰ্য্য মাধ্যম। কানাডাত থিতাপি লোৱাৰ পিছত ক'ভিড মহামাৰীয়ে পুনৰ সোঁৱৰাই দিলে এই সাধাৰণ কামটোৰ অসাধাৰণ থেৰাপিউটিক তাৎপৰ্য্যৰ কথা। যোৱা দুটাবছৰে ভেনকুভাৰৰ অপূৰ্ব বৰ্ষাৰণ্যৰ বহু অলিয়ে গলিয়ে আৰু সাগৰৰ পাৰে পাৰে দৌৰিলোঁ। ৰ'দ-বৰষুণ নেওচি প্ৰায় প্ৰতিদিনে। দৌৰৰ লগে লগে মোৰ বাবে যেন এক নতুন ৰূপত প্ৰতিভাত হৈ পৰিল বৰ্তমানৰ পৃথিৱীখন। ব্যতিব্যস্ত জীৱনৰ দৈনন্দিন গতানুগতিকতাৰ পৰা মূৰ তুলি প্ৰকৃতিৰ সৈতে ক্ষন্তেক একাত্ম হোৱাৰ সুযোগ পালোঁ। যিমানে দৌৰিলোঁ, সিমানে উপলব্ধি কৰিলোঁ ক'ভিডৰ পূৰ্বৰ সাধাৰণ নিৰাপদ জীৱনটোও কেনে অসাধাৰণ আশীৰ্বাদস্বৰূপ এই নতুন পৃথিৱীত। দৌৰে যেন মোক নতুনকৈ শিকালে জীৱনৰ প্ৰতিটো দিন উদযাপন কৰাৰ আদিপাঠ৷ 

সেইবাবেইতো আজি দৌৰিছোঁ। যোৱা তিনিমাহে আজিৰ দিনটোৰ বাবেই জোৰদাৰ প্ৰশিক্ষণ চলাইছোঁ।  আজিৰ এই মাৰাথনত ভাগ লৈছোঁ কানাডাৰ মানসিক স্বাস্থ্য সন্থা (Canadian Mental Health Association)-ৰ বাবে পুঁজি সংগ্ৰহ কৰিবলৈ। ক'ভিডে আচোঁৰ মাৰি যোৱা বা জীৱন তছ নছ কৰি যোৱা বহুজনৰ মানসিক স্বাস্থ্য পুনৰুদ্ধাৰত কিঞ্চিৎ এক সহায় হ'ব -সেই আশাত।

মাৰাথনৰ এটা মুহূৰ্ত

সেইবাবেই এই মাৰাথন মোৰ একান্তই নিজা এক পৰিক্ৰমা। অন্য কাৰো সৈতে এয়াতো মোৰ প্ৰতিযোগিতা নহয়। প্ৰতিযোগিতা যদি হ'বই লাগে তেনে সেয়াও কেৱল মোৰ নিজৰ সৈতে। সেই উপলব্ধিয়ে মনলৈ কিছু সাহস আনি দিলে। বাটৰ একাষে মোৰ খোজবোৰ ৰৈ গ'লহি। দূৰৈতে দেখিলোঁ তিনি কিমি লিখা এখন ফলক। পুনৰ দুবাৰমান দীঘলকৈ উশাহ টানি এটা এটাকৈ দুয়োটা ভৰিৰ কিছু ব্যায়াম কৰিলোঁ।যথেষ্ট আৰাম পালোঁ। 

এইবাৰ একেবাৰে লাহে লাহে দৌৰা আৰম্ভ কৰিলোঁ। আগৰদৰে ভৰিৰ তীব্ৰ বিষটো উজাই নাহিল। কি এক সকাহ!

ক্ৰমান্বয়ে মোৰ গতি খৰ হ'বলৈ আৰম্ভ কৰিলে। ভৰিৰ বিষ কমাত চাৰিওফালৰ পৰিৱেশটোও উপভোগ কৰাৰ অৱকাশ পালোঁ যেন। বাটৰ দুয়োকাষে বহু দৰ্শক। চিনকি-অচিনাকি সকলো প্ৰতিযোগীকে মাত লগাই উৎসাহ যোগাইছে। বহুতৰ হাতত আমোদজনক চাইন। 'গ', ৰেণ্ডম ষ্ট্ৰেঞ্জাৰ, গ'', 'হুয়েৰ ইজ এভৰিৱান গ'য়িং?', 'ৱৰ্ষ্ট পেৰেড এভাৰ'! এজনে আকৌ অভিনেতা ৰায়ান গছলিঙৰ ফটোৰে সৈতে তুলি ধৰিলে, 'হেই গাৰ্ল, ইউ লুক গুড!' বাটে বাটে সেইবোৰ পঢ়ি গৈ থাকি বৰ আমোদ পালোঁ। দৌৰাৰ বাটতে স্বেচ্ছাসেৱীসকলে দিয়া পানী খালোঁ, এনাৰ্জি বাৰ একোটাও থাপ মাৰি নিয়াদি লৈ পুনৰ দৌৰিলোঁ। 

দহ কিমি পাৰ হওঁ মানে দেহ-মন সেই ছন্দোৱদ্ধ গতিত সোমাই পৰিল। অভিজ্ঞতাই শিকাইছে সেই গতিত অভ্যস্ত হৈ পৰাৰ পিছত বহু দূৰত্ব অনায়াসে গৈ থাকিব পাৰি। গতিকে দুগুণ উৎসাহেৰে সাগৰৰ পাৰে পাৰে বীচ্চ এভিনিউ হৈ দৌৰিলোঁ। আমাৰ সন্মুখত ষ্টেনলী পাৰ্কৰ সেউজীয়া। তাৰ সিপাৰে চিম'ৰ, গ্ৰাউজ আৰু চাইপ্ৰেছ পৰ্বতৰ বৰফে ঢকা শৃংগ। ভেনকুভাৰৰ সেই তেনেই চিনাকি কিন্তু এক অপৰূপ দৃশ্য। 

হঠাৎ চকুত পৰিল সৌৱাচোন কিছু দূৰৈত ২:৩০ ৰ পেচাৰজন! তেন্তে এতিয়াও মোৰ লক্ষ্য হেৰুৱা নাই। কথাটো উপলব্ধি কৰি নতুনকৈ অনুপ্ৰেৰণা পোৱা যেন লাগিল। বাকীবোৰ মানুহক পিছ পেলাই বাটত সুৰুঙা উলিয়াই খৰকৈ আগবঢ়াৰ চেষ্টা কৰিলোঁ। সাগৰৰ ঢৌৰ গৰ্জন এৰি ষ্টেনলী পাৰ্কৰ সেউজীয়াৰ বুকুত সোমাওগৈ মানে মই পেচাৰজনৰ কাষ পালোঁগৈ। এইবাৰ তেওঁৰ লগে লগে দৌৰিবলৈ আৰম্ভ কৰিলোঁ।

লাহে লাহে পেচাৰজনৰ আগে পিছে আমাৰ এটা দল বান্ধিলে। তেওঁ ঘড়ীত সময় মিলাই খৰকৈ দৌৰিলে আমিও খৰকৈ যাওঁ। তেওঁৰ গতি লেহেমীয়া হ'লে সেই সুযোগতে আমি উশাহটো ঘূৰাই এনাৰ্জি বাৰ এটাত মুখ দিওঁ। বুজিলোঁ, সকলোৰে মোৰ দৰেই একেটাই উদেশ্য। তেওঁৰ সমানে সমানে দৌৰি আঢ়ৈ ঘণ্টাৰ ভিতৰত মাৰাথন সম্পূৰ্ণ কৰা। 

বাটৰ বহু দৰ্শকে আমাক ২:৩০ ৰ বাবে অভিনন্দন জনাবলৈ আৰম্ভ কৰিলে। কেইবাঠাইতো আমি পিছ পেলাই যোৱা প্ৰতিযোগীয়ে চাইনৰ সেই সময় চাই ফোঁপাই জোঁপাই কৈ উঠিল,

'অহ ন'!!!'

'আহি থাকক! আহি থাকক! আপোনাক পাঁচমিনিটমানৰ পিছতে লগ পাম দেই। ইউ গট দিছ্‌।' পেচাৰৰ সান্ত্বনাবাণী।

মাজতে পুলিচৰ দুখন বাইকে বাট উলিয়াই আগবঢ়াই  নিলে এগৰাকী দৌৰবিদ (elite runner)-ক। বুজিলোঁ ইতিমধ্যে পূৰ্ণাংগ মাৰাথন আৰম্ভ হৈছে আৰু তেওঁ দৌৰিছে ৰেকৰ্ড ভংগ কৰিবলৈ।

সামৰণিৰ হাঁহি

বতৰ ডাৱৰীয়াই হৈ থাকিল। কিন্তু মোৰ ঠাণ্ডা, আশংকা বা বিষ সকলো কেতিয়াবাই আঁতৰিছে। তাৰ সলনি অন্য দিনাৰ দৰেই দেহ-মন উপচাই পেলাইছে এক প্ৰশান্তিময় অনুভৱে, এক নতুন উদ্যমে। ষ্টেনলী পাৰ্কৰ পৰা ওলালেই সাগৰৰ পাৰৰ 'চি ৱাল'ৰ কিছু বাট। সেই বাটেদিয়ে ঘুৰি আমি ডাউনটাউনৰ সামৰণিৰ সীমা স্পৰ্শ কৰিমগৈ। গতিকে শৰীৰৰ সকলো শক্তিৰে দৌৰি থাকিলোঁ। ইতিমধ্যে প্ৰায়বোৰ প্ৰতিযোগীৰ গতি লেহেমীয়া হৈছে। বহুতে কোনোমতে টানি আঁজুৰি নিয়াদি আগবঢ়াই নিছে ক্লান্ত ভৰিদুখন। সেই সকলোকে অনায়াসে পিছ পেলাই একমনে মাথোঁ দৌৰি থাকিলোঁ।

'চি ৱাল' পাৰ হৈয়ে প্ৰথমে চকুত পৰিল বাটৰ দুয়োকাষে অলেখ-অসংখ্য মানুহ। গান-বাজনা আৰু হৰ্ষধ্বনিৰ মাজত কি এক হৈ চৈ! যোৱা দুবছৰত ভেনকুভাৰত কেতিয়াও এনেকৈ মানুহ দেখা নাই, দেখা নাই এনে উৎসৱমুখৰ পৰিৱেশ। ক'ব নোৱাৰাকৈয়ে মোৰ হাঁহি ওলাল।

কেইমিনিটমানৰ পিছতে কেইবাগৰাকী প্ৰতিযোগীৰ সৈতে একেলগে ভৰি দিলোঁগৈ সামৰণিৰ সীমাত। স্বেচ্ছাসেৱী এগৰাকীয়ে আগবাঢ়ি আহি মোৰ ডিঙিত পিন্ধাই দিলেহি এটা ৰূপোৱালী মেডেল।

জীৱনৰ প্ৰথমটো মেডেল। প্ৰথমটো মাৰাথন। সময় চালোঁ,  ২ ঘণ্টা ৩০ মিনিট ০৯ ছেকেণ্ড!! কি এক অপূৰ্ব অনুভৱ! প্ৰাপ্তি আৰু সন্তুষ্টিৰ মন জুৰোৱা আবেগ!

ইতিমধ্যে মাৰাথন সামৰি মোৰ বাবে বাট চাই থকা দেবী হাঁহি হাঁহি আগবাঢ়ি আহিল। কাষ চাপি আহি মোলৈ হাতখন তুলি ধৰিলেহি। এটা হাই ফাইভৰ বাবে!